دعای سیام ماه مبارک رمضان
شکر بندگان و بشارتهای الهی در آخرین روز رمضان
خدایا قرار بده روزۀ مرا در اینماه، مورد قدردانی و قبول برطبق خشنودی تو و پسند رسولات، و استوار باشد فرعش بر اصل، بهحق مولای ما حضرتمحمد (ص) و خاندان پاکش و ستایش خاص پروردگار جهانیان.
اللهمّ اجْعَلْ صيامي فيهِ بالشّكْرِ والقَبولِ علي ما تَرْضاهُ ويَرْضاهُ الرّسولُ مُحْكَمَةً فُروعُهُ بالأصُولِ بحقّ سَيّدِنا محمّدٍ وآلهِ الطّاهِرين والحمدُ للهِ ربّ العالمين.
خدايا قرار بده روزۀ مرا در اينماه، مورد قدرداني و قبول برطبق خشنودي تو و پسند رسولات، و استوار باشد فرعش بر اصل، بهحق مولاي ما حضرتمحمد (ص) و خاندان پاكش و ستايش خاص پروردگار جهانيان.
سيروز از ماه خدا گذشت و وقت شكرگذاري خداي متعال است كه ما را بر اين خوانِ گستردۀ خويش ميهمان كرد و رمضاني ديگر حيات داشتيم و از طعم مهربانيها و رحمت حق چشيديم.
دعاي امروز، سراسر سپاس خداست، خداييكه ما را به ماه مبارك رمضان راه داد، و در زلال شبهاي قدر، شستوشو داد، تا بندهاي خالص شويم و دور از هرگونه پليدي و آلودگي، زندگي خود را ادامه دهيم.
در اينروز از خدا ميخواهيم مُهر قبولي، ضميمۀ پروندۀ روزهداريهاي يكماههمان باشد و اين زيباترين خواستنها از خداست.
امروز از حضرتحق ميخواهيم ما را از جايزههاي زيباييكه در عيد فطر نصيب همۀ اهلحق ميكند، محروم ننمايد و ما هم بهحقّ محمد (ص) و آل طاهرش، در زمرۀ پذيرفتهشدگان ِسفر رمضان باشيم.
رمضانالمبارك را به شوق و اميد بندگي آغاز كرديم و قطعاً پايانِ آن نيز به اميد بخشش و رحمت الهي خواهد گذشت؛ چنانكه ما همواره با اميد به درگاه حق زندهايم و زندگي ميكنيم، همانطوركه خداى سبحان به آدميان مىفرمايد: «اى فرزندان آدم! آگاه باشيد كه شيطان، دشمنِ آشكار و پنهانِ شماست؛ پس با او دشمنى ورزيد. و عمل و كوشش كنيد براى روزىكه در آن، گروهگروه بهسوى خداوند برانگيخته مىشويد و در پيشگاه خداوند، صفدرصف مىايستيد و نامۀ اعمالتان را حرفبهحرف مىخوانيد و دربارۀ آنچه عمل كردهايد، از نهان و آشكار، بازپرسى مىشويد. سپس، پارسايان و متّقيان با سرافرازى، گروهگروه روانۀ بهشت ميشوند و مجرمان و تبهكاران با ذلّت و سرافكندگى، كشانكشان بهسوى جهنّم رانده ميگردند و وعده و بشارتها و وعيد و هشدارهاى خداوند براى هشيارى و اصلاح شمايان كافى است. و منم اللّه و پروردگار شمايان، پس مرا بشناسيد. و من نعمتدهندهام؛ پس شكرگزارم باشيد. و من بخشايشگرم؛ پس از من طلب عفو و بخشايش كنيد. و من آگاه و داناى به پنهانها و نهانهايم؛ پس از من بپرهيزيد و پارسايى ورزيد».
در اين فرمايشهاي خداوند، بهروشني مشهود است كه اگر همواره از سوي خداوند، بهنكاتي خوف داده شدهايم، در مقابل، بشارت رحمتهاي بيكران او را نيز ديدهايم. اگر يكماه روزه گرفته و عبادت كردهايم براي انجام وظايف الهي، در مقابل، خداي مهربان هزارانهزار بيش از پيش، ما را مورد عنايت و رحمت خود قرار ميدهد و اساساً پايان ماهرمضان و آمدنِ عيد فطر، همينبهانۀ زيبا براي تكميل بخشش و رحمتهاي الهي است.
خوف از خشيت الهي، انسان را از دستيازيدن به گناهان بازمىدارد و از فروغلتيدن مردمان در باتلاق تباهيها و آلودگيها پيشگيرى ميكند و نيز، اميد به رحمت و مهر پروردگار، شوق به اعمال نيك و روىآوردن به پاكيها و نيكيها را در آدمى برمىانگيزد و قلب را سرشار از عشق و محبّت مىكند و مانع چيرگىِ يأس و سرخوردگى بر جانها مىشود.
يا رب ز گناه زشت خود منفعلم
وز قول بد و فعل بدِ خود خجلم
فيضي به دلم ز عالم قدس رسان
تا محو شود خيال باطل ز دلم…