دفاع مختار دربرابر سپاه یزید در حمله به کعبه

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، پس از شهادت اباعبدالله الحسين (ع) و يارانش در كربلا به دست سپاهيان يزيد، يك انزجار و تنفر فزاينده‌اي نسبت به يزيد در جامعه اسلامي پديد آمد و روز به روز وي را بي‌مقدار و بي‌اعتبار‌تر مي‌كرد.
عبدالله بن زبير، از اين وضعيت، بهره برداري كرد و در مكه معظمه خود را به «العائذ بالبيت» ملقب و ملتزم خانه خدا كرد و مخالفان يزيد را به گرد خود جمع آوري و متمركز نمود و به تدريج قوت يافت و در سال ۶۳ قمري شهر مكه معظمه را از دست عامل يزيد بيرون آورد و ادعاي حكومت نمود.
سپاهيان جرّار و ستم پيشه يزيد كه به تازه گي از قيام مردمي مدينه منوره به رهبري عبدالله بن حنظله فارغ شده بودند، به دستور يزيد بن معاويه به سوي مكه معظمه هجوم آوردند. ولي با دفاع هواداران عبدالله بن زبير روبرو گرديدند. بناچار، اين شهر مقدس را محاصره و بر اهالي آن بسيار سخت گرفتند.
آنان بر بلنداي اطراف مكه، منجنيق و سنگ اندازهاي بزرگي نصب كرده و خانه‌هاي اين شهر مقدس و حتي مسجدالحرام و خانه خدا را سنگ باران كردند. لشكريان يزيد به سركردگي حصين بن نمي‌ر، علاوه بر سنگ اندازي، با پرتاب بسته‌هاي نفت و مواد سوزنده، بسياري از خانه‌هاي مردم و اماكن مذهبي را دچار آتش سوزي نمودند و بسياري از اهالي مكه را كشته و زخمي كردند.
در اين حملهٰ مختار ثقفي دلاوري هاي فراواني در دفاع از كعبه از خود نشان داد.
اين واقعه اسف بار، در ۲۶ و به روايتي در ۲۷ محرم سال ۶۴ قمري، آغاز گرديد و تا سوم ربيع الاول‌‌ همان سال ادامه يافت. ولي سپاهيان يزيد با اين گونه اعمال ننگين خود، كاري از پيش نبرده و بالعكس موجب تقويت عبدالله بن زبير و گستردگي قيام او شدند.
سرانجام، يزيد بن معاويه در ربيع الاول سال ۶۴ قمري به هلاكت رسيد و نيروهاي شامي به شام بازگشتند و عبدالله بن زبير، علاوه بر مكه، بر اكثر نقاط حجاز، يمن و عراق تسلط يافت. (۱)
۱- نك: تاريخ ابن خلدون، ج۲، ص ۳۷؛ تاريخ الطبري، ج۵، ص ۴۹۸؛ وقايع الايام (شيخ عباس قمي)، ص ۱۷۱ و ص ۲۰۳