عالمی که تمام قد در برابر رضاشاه ایستاد

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، آيت‌الله العظمي آقا ميرزا محمد علي شاه‏ آبادي، فرزند شيخ محمدجواد اصفهاني، در سال ۱۲۹۲ قمري در اصفهان متولد گرديد و مقدمات علوم را از محضر پدر بزرگوارش كه خود از فقها و شاگردان صاحب جواهر بود، فرا گرفت.
سپس از محضر برادرش آقا شيخ احمد بيدآبادي و ميرزا محمدهاشم خوانساري بهره‏ مند شد. سپس در تهران، فقه و اصول را از محضر ميرزا حسن آشتياني و عرفان را از محضر ميرزاهاشم گيلاني و فلسفه را از ميرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت و براي تكميل مراتب علمي به نجف و سامرا رفت و در درس آيت ‏اللَّه ميرزا محمد تقي شيرازي شركت جست. [factimage()] /DAS/G9909 [imagetitle()] آيت الله ميرزا محمد علي شاه‏ آبادي [factimageend()] ايشان بنا به اصرار والده‏ محترمه خود به ايران بازگشت و در تهران سكونت جست و در مسجد سراج الملك (شاه آباد سابق) به اقامه نماز و ترويج معارف اسلامي پرداخت. در سال ۱۳۴۷ قمري به قم رفت و به تربيت طلاب علوم ديني پرداخت و شخصيت‏ هاي بزرگواري چون حضرات آيات امام خميني (ره)، سيد شهاب‏ الدين مرعشي نجفي، ميرزا هاشم آملي، محمدرضا مروج طبسي و... را به جهان تشيع عرضه نمود.
بعد از ۷ سال مجدداً به تهران بازگشت و در مسجد امين ‏الدوله‏ بازار، امامت جماعت را به عهده گرفت. از اين استاد فرزانه‏ كتاب‏ هاي فراواني بر جاي مانده كه منازِلُ السّالِكين، رساله‏ عقل و جهل، حاشيه كفايه الاصول و... از آن جمله‏ اند.
در زماني كه رضاخان، تمام مساجد و منابر را تعطيل نموده بود، آيت اللَّه شاه ‏آبادي، نماز جماعت و سخنراني ر‏ا قطع نكرد و زماني كه رضاخان، پوشيدنِ لباس روحانيت را ممنوع كرد، او فرزندانش را به روحاني شدن و پوشيدن لباسِ مقدس روحانيت تشويق كرد و به بركت همين تلاش مُخلصانه، هفت تن از فرزندانِ ايشان، روحاني شدند. امام «قدس سره» مي‎فرمايند: «مرحوم آية الله شاه آبادي علاوه بر آنكه يك فقيه و عارف كامل بودند يك مبارز به تمام معنا هم بودند.»
آيت حق براي امر به معروف و نهي از منكر اهميت زيادي قائل بود و در انجام اين واجب الهي از مردم و اهالي مسجد هم استمداد مي‎جست. چنانكه آورده‎اند پزشكي كه در همسايگي ايشان بود با آوردن معلم موسيقي و وسايل آن، موجبات ناراحتي ايشان و همسايگان را فراهم كرده بود و چون حضرت آية الله شاه آبادي از او خواست كه از اين عمل شيطاني دست بردارد قبول نكرد! آيت حق در سخنراني شب جمعه فرمود: «خوب است از اين پس هر كسي از جلو مطب اين دكتر مي‎گذرد با خوشرويي از او بخواهيد كه از اين عمل دست بردارد.» چند روز گذشت. پزشك هر روز با دهها مراجعه كننده مواجه مي‎شد كه همگي به او تذكر مي‎دادند كه دست از اين عمل بردارد. او چاره‎اي جز تعطيل كردن كلاس نديد و آنگاه كه به آية الله شاه آبادي مواجه شد گفت: «آقاي شاه آبادي! با قدرت ملت كار را تمام كردي... من جواب مراجع قضايي و قانوني را مي‎توانستم بدهم ولي هرگز درباره اين روش مردمي نينديشيده بودم.»
وفات اين عارف بزرگ ۴ صفر ۱۳۵۹ ق (برابر با ۳ آذر ۱۳۲۸ ش) در ۷۷ سالگي روي داد و پس از تشييعي باشكوه، در رواق ابوالفتوح رازي، در حرم حضرت عبدالعظيم (ع) مدفون گرديد.
حضرت امام (ره) درباره ايشان مي‌‏فرمودند: «من در طول عمرم، روحي به لطافت روح‏ آيت‏ اللَّه شاه‏ آبادي نديدم.»