دعایی که امام هادی علیه السلام زیاد می‌خواند

به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، شخصي به نام ابوموسي مي‌‏گويد: خدمت امام هادي عليه ‏السلام رسيدم و عرض كردم: متوكل حقوق مرا قطع كرده و اين به سبب ارادتي است كه من به شما دارم. دستور فرماييد تا حقوق مرا بدهند. امام فرمود: اگر خدا بخواهد مشكلاتت حل مي‌شود. ه‌مان شب فرستادگان متوكل در خانه را زدند. در را كه باز كردم، فتح، وزير متوكل، به من گفت: در منزلت چه مي‌كني؟! متوكل سراغت را مي‌گيرد. من نزد متوكل رفتم. متوكل با ديدن من گفت:‌اي ابو موسي ما حواسمان به تو نيست، تو هم خودت را فراموش كرده‌اي!؟ آن‌گاه سهمم از بيت المال و هدايا و اموال زيادي را به من بخشيد. در راه بازگشت، به فتح گفتم: امام هادي عليه السلام اينجا آمده بود؟ گفت: نه. گفتم: نامه ‌اي نوشته بود؟ گفت: نه. آن‌گاه فتح به من گفت: شك ندارم كه تو از امام هادي دعايي خواسته بودي. بگو براي من هم دعا كند. خدمت امام هادي عليه السلام رسيدم و گفتم: به بركت شما مشكلم حل شد. اما اطرافيان متوكل مي‌گفتند شما نزد متوكل نرفته و درخواستي نكرده بوديد. فرمود: ما در امور مهم فقط به خدا پناه مي‌‌بريم و در مشكلات بر او توكل مي‌كنيم. او ما را اين گونه عادت داده است كه اگر از او چيزي بخواهيم اجابت مي‌فرمايد؛ و مي‌ترسيم كه از وظايف بندگي عدول كنيم و او هم نظر لطفش را بردارد. پيغام فتح را به امام رساندم. فرمود: او در ظاهر دوست ما ولي در باطن دشمن ماست. خداوند دعاي كسي را مستجاب مي‌كند كه خالصانه مطيع او باشد و به رسول الله (صلي الله عليه و آله وسلم) و حق ما اهل بيت (عليهم السلام) ايمان داشته باشد. در اين صورت اگر از خدا چيزي بخواهد محروم نخواهد شد. عرض كردم: به من يك دعاي اختصاصي بياموزيد، آقاي من. فرمود: اين دعايي است كه من زياد مي‌خوانم و از خدا خواسته‌ام هر كس بعد از من در كنار قبرم آن را خواند، خواسته ‌اش را اجابت كند: يا عدّتي عندالعُدد و يا رجائي و المعتمد و يا كهفي و السند و يا واحد و يا واحد يا قل هوالله احد و اسألك اللهم بحق من خلقته من خلقك و لم تجعل في خلقك مثلهم احداً ان تصلي عليهم و تفعل بي‌كذا و كذا. (به جاي كذا حاجت را ذكر كن) (اي توشه من و‌اي اميد و پناهگاه و تكيه‌گاه من،‌اي خداي يگانه! تو را به حق كساني مي‌خوانم كه هيچ‌كس را همانند آن‌ها قرار ندادي، و از تو مي‌‌خواهم بر آنان درود بفرستي و … (در اينجا حاجت خود را بيان كن. منبع: بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۱۲۷، ح ۵٫
در ادامه نيز كلامي نوراني از وجود مقدس امام هادي(ع) مي آيد: