این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است بعثه مقام معظم رهبری در گپ بعثه مقام معظم رهبری در سروش بعثه مقام معظم رهبری در بله
این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است

این فرد الهام بخش عقیدتی وهابیت است

ابن تیمیه فقیه، محدّث، مدافع مذهب منسوب به سلف و الهام بخش عقیدتی وهابیت در شبه جزیره عربستان بود.

ابن تيميه الهام بخش عقيدتي وهابيت
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، ابن تيميه به سبب كثرت و تنوع فعاليت‌ها و شيوه رفتار خاصش در امور سياسي و برخورد سختگيرانه با پيروان مذاهب اسلامي، شخصيتي چالش برانگيز به شمار رفته و دو مواجهه كاملاً متفاوت پديد آورده است؛ از طرفداري سرسختانه كساني مانند ابن كثير دمشقي، ابن قيم جوزيه و وهابيان در دوره معاصر تا مخالفان سرسخت از علماي بارز مذاهب اسلامي. افزون بر اين، آراي او درباره زيارت قبور و تبرك و توسل و شفاعت، مبناي نگرش وهابيان در اداره امور حرمين قرار گرفته است. هر چند آراي تندروانه ابن‌ تيميه درباره موضوعات پيش گفته و نيز نگرش تعصب آميزش به مذاهب اسلامي، نقش يك مؤسس را در جريان سلفي به وي داده است. پيش از وي نيز شخصيت‌هايي چون عز بن عبدالسلام و محمد بربهاري (م.329ق.) و برخي حنبليان تندرو چنين ديدگاه‌هايي داشته‌اند.
ابن‌ تيميه به سال 704ق. در قتل ‌عام شيعيان كسروان، در امتداد اقدام‌هاي سركوبگرانه ايوبيان و مماليك براي قتل ‌عام شيعيان و راندن آنان از مصر و شام و سپس مدينه و لبنان، نقشي مهم داشت. به گزارش ابن فضل‌ الله عمري (م.749ق.) گاه خود نيز در جنگ شركت مي‌جست و گاه جنگجويان را بدين كار تشويق مي‌كرد و گاهي براي تدارك نيرو به نزد مهنّا بن عيسي (م.735ق.) از امراي قبايل ايلاتي شام مي‌رفت و با تعابير خشم‌آلود آنان را به لشكركشي وامي‌داشت. به گفته ابن كثير (م.748ق.) او براي توجيه كشتارهايش شيعيان را كافر و گمراه ناميد. دامنه اين كشتار تا قتل عام علويان شمال لبنان، قنيطره، عاقوره، بترون و عكا نيز امتداد يافت. در پي اين تاراج، كساني كه جان به در بردند، به مناطق ديگر كوچ كردند. بهره‌مندي گهگاهي ابن‌ تيميه از حمايت حكومت‌ها، و نيز عقايد خاص مخالف با ديدگاه‌هاي متعارف، هجمه به ديدگاه‌ها يا مقدسات ديگران، به كار بردن كلمات ركيك در مناظرات به‌ رغم اعتراف به حرمت دشنام مسلمان ، اقامه حدود و قتل افراد بر پايه تشخيص خود و چه بسا حسدورزي رقيبان موجب بروز كشمكش‌هايي ميان وي و دانشوران زمانش شد. وي به سال 698ق. در پي اعتراض دانشمندان شافعي و حنفي به عقيده وي در باب تجسيم، به دادگاه فراخوانده شد؛ ولي از حضور در آن خودداري كرد و امير سيف‌ الدين جاعان (م.699ق.) به حمايت از وي برخاست و با ضرب و جرح برخي از مخالفان ابن‌ تيميه، غائله را پايان داد. ابن‌ تيميه بر تمام مخالفت‌ها و نزاع‌هاي خود برچسب جهاد ضدّ بدعت‌هاي رايج زمان مي‌زد و رد اين‌گونه افكار را وظيفه هر دانشمندي مي‌خواند. اما خود هيچ اعتراضي به كارهاي ظالمانه حكمرانان نكرد. برخورد آشتي‌آميز وي با هواداران خاندان اموي و تقديس‌گران يزيد و ناميدن ايشان به اهل‌ سنت و جماعت و فرقه منجيه بيانگر ميزان صحت ادعاي وي است.


| شناسه مطلب: 60831




معارف دانشنامه



نظرات کاربران