زائران خانه خدا چگونه حلالیت بطلبند؟
زایر خانه خدا هرگاه تصمیم مى‌گیرد به حج مشرف شود، بر اساس توصیه امام صادق (ع)، شایسته است برادران دینى خود را از رفتنش آگاه سازد چرا که اگر حاجى خودشکنى را پیش از سفر آغاز نکند، بهره لازم را نخواهد برد.
1. آگاه سازي دوستان از سفر به حج
زاير خانه خدا هرگاه تصميم مى‌گيرد به حج مشرف شود، بر اساس توصيه امام صادق (ع)، شايسته است برادران دينى خود را از رفتنش آگاه سازد. آن حضرت به نقل از رسول‌خدا (ص) فرمود:«حَقٌّ عَلَي الْمُسْلِمِ إِذَا أَرَادَ سَفَراً أَنْ يُعْلِمَ إِخْوَانَهُ وَ حَقٌّ عَلَي إِخْوَانِهِ إِذَا قَدِمَ أَنْ يَأْتُوهُ» «مسلمانى كه قصد مسافرت دارد، شايسته است برادران خويش را آگاه سازد، بر برادران او نيز لازم است هنگام بازگشت به ديدن وى بيايند.»
2. حلاليت طلبيدن
طبيعت انسان، ارتباط با هم نوعان است و وجود ناملايمات و كش و قوس در اين ارتباطات امري طبيعي است؛ ممكن است در ارتباطات افراد موجب رنجش و نارضايتى ديگران را به‌دنبال داشته؛ مثلا در ارتباط با همسر، فرزندان، برادران و خواهران، همسايگان، همكاران، مردم كوچه و بازار و. . . . دچار ناراحتي شده باشيم كه بهترين فرصت براي زدودن كدورت ها حج است.
اگر زاير به كسي ظلمى روا داشته، غيبتى كرده، حقوقى از آنان پايمال نموده، روابط غيرصميمانه با آنان داشته، ناسزا و دشنامى به آن‌ها داده و. . . لازم است پيش از سفر به عنوان خداحافظى نزد آنان رفته، حلاليت بطلبد و به آن‌ها بگويد، من عازم سفر خانه خدا هستم و از آن‌جا كه در اين سفر ميهمان خداوندم و او از راز و درون من باخبر است، نمى‌خواهم با دل آلوده به كينه و كدورت در محضر او حضور يابم.
3. چگونه حلاليت بطلبيم
زاير مي تواند به افراد بگويد؛ من در اين سفر براى شما دعا مى‌كنم، شما نيز اگر حقى به گردن من داريد، مرا حلال كنيد.
به يقين چنين برخوردى، عاطفه طرف مقابل را تحريك نموده، اشك از ديدگانش جارى مى‌شود و رضايت مى‌دهد و فضايى كاملاً معنوى و الهى را بر زندگى حاجى و ديگران حاكم مى‌سازد و پس از آن زمينه براى بهره‌گيرى هرچه بيشتر از حج فراهم مى‌شود.
4. مواظب وسوسه شيطان باشيم
در اين‌جا توجه به اين نكته مهم نيز ضرورى است كه در بسيارى اوقات شيطان مانع ايجاد كرده، انسان را وسوسه مى‌كند كه اگر نزد ديگران بروم و اين حركت را آغاز كنم، ممكن است باعث حقارت و كوچكى من شود و همين وساوس شيطانى وى را از دستيابى به يك نعمت بزرگ محروم مى‌سازد.
امام صادق (ع) مى‌فرمايد:«كَانَ أَبِي يَقُولُ: مَنْ أمَّ هَذَا الْبَيْتَ حَاجّاً أَوْ مُعْتَمِراً مُبَرَّأً مِنَ الْكِبْرِ رَجَعَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَهَيْئَةِ يَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ»
«پدرم امام باقر (ع) پيوسته مى‌فرمود: كسى كه براى حج يا عمره قصد اين خانه كند، در حاليكه از كبر و خودپسندى برى و دور باشد، همانند روزى كه از مادر متولد گرديده، از گناهان پاك مى‌شود. »