وهابیت؛ مکتبی که هیچ قدر مشترکی با دیگر مذاهب ندارد

اگر مكتبي پيروان ديگر مكاتب را كافر و مشرك بداند و بر اساس آن جان و مال و نواميس آنها را مباح بشمارد، ديگر قدر مشتركي براي گفت و گو و تعامل ميان آن انديشه و ديگر مذاهب باقي نمي ماند.
وهابيت، كساني را تكفير مي كند كه به يگانگي خدا و رسالت پيامبر گرامي اسلام(ص) شهادت مي دهند، نماز به پا مي دارند، زكات مي پردازند و در رمضان روزه مي گيرند؛ به خدا، ملائكه و كتب آسماني و پيامبران الهي ايمان دارند و حج بجاي مي آورند.
اين در حالي است كه ديگر مذاهب اسلامي، پيروان مذاهب ديگر را به كفر و ارتداد نرانده اند و پس از آن به اباحه خون، مال و ناموس آنان حكم نكرده اند.
**وجه تشابه با خوارج در ميان مذاهب اسلامي، هرگز چنين چيزي ديده نمي شود و اين نگرش تنها به خوارج و وهابيت اختصاص دارد.
به جز وهابيت، در تاريخ اسلام تنها خوارج بودند كه چنين رويكردي را در پيش گرفتند. خوارج هر چند ابتدا مانند غده اي در جهان اسلام رشد كرد اما پس از چندي رو به افول نهاد و هرگز توسط ديگر مذاهب اسلامي به منزله يك مذهب پذيرفته نشد.
همان گونه كه انديشه خوارج دوام نياورد و شاخه اصلي آن در همان سده هاي نخستين اسلام از ميان رفت، مكتب سلفي گري نيز چنين سرنوشتي داشته است. وهابيت هرگز نتوانسته جاي خود را در ميان مسلمانان باز كند و تنها شبهات وهابيت است كه توسط رسانه ها و بر بال امواج ماهواره اي و با استفاده ابزاري از اماكن مقدس مسلمانان و حمايت هاي استعمار، ذهن امت اسلامي را آشفته كرده است.
در طول تاريخ وهابيت، مردم هيچ يك از مناطق زير سلطه اين فرقه با اشتياق و در پي دعوت وهابيت به اين آيين نگرويده اند و تنها قدرت شمشير آنان را به اطاعت وا داشته است. انحراف اصلي وهابيت از نظر اعتقادي تصرف و تحريف در برخي از آموزه هاي اعتقادي مسلمانان است؛ وهابيت با تحريف در اين مفاهيم اسلامي بسياري از عوامل مقبول مسلمانان را مصداق شرك كفر و بدعت دانسته است و در پي آن، حكم به كفر و شرك مسلمانان و اهل قبله داده و همانند خوارج خون و مال و نواميس آنان را مباح شمرده است.