آخرین مناجات امام حسین(علیه السلام) در گودال قتلگاه
اى پروردگار! که جز تو خدائى نیست در مقابل قضا و قدرت شکیبایم، اى فریادرس دادخواهان که جز تو مرا پروردگارى و معبودى نیست بر حکم و تقدیرت صابر و شکیبایم، اى فریادرس بی کسان! اى همیشه زنده بى پایان! اى زنده کننده مردگان! اى ثابت و برقرارى که هر کسى را با کردارش مىسنجى! میان من و این مردم حکم کن که تو بهترین حکم کنندگانى.
پايگاه اطلاع رساني حج: امام حسين(عليه السلام) در آخرين لحظات حيات و زندگى، چشمهايش را باز كرد و به سوى آسمان متوجه شد و براى آخرين بار با پروردگار خود چنين راز و نياز كرد:
اللهم متعالى المكان، عظيم الجبروت، شديدالمحال، غنى عن الخلائق، عريض الكبرياء، قادر على ما تشاء، قريب اذا دعيت، محيط بما خلقت، قابل التوبه لمن تاب اليك، قادر على ما اردت، تدرك ما طلبت، شكور اذا شكرت، ذكور اذا ذكرت، ادعوك محتاجاً، و ارغب اليك فقيراً، و افزع اليك خائفاً، و آبكى مكروباً، و استعين بك ضعيفاً، اتوكل عليك كافياً.
اللهم احكم بيننا و بين قومنا فأنهم غرونا و خذلونا و غدروابنا و قتلونا، و نحن عتره نبيك و ولد حبيبك محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) اصطفيته بالرساله و ائتمنته على الوحى، فاجعل لنا من امرنا فرجاً و مخرجاً يا ارحم الراحمين.(1)
صبراً على قضائك يا رب لا اله سواك يا غياث المستغيثين(2) مالى رب سواك و لا معبود غيرك صبراً على حكمك يا غياث من لا غياث له يا دائماً لا نفاذله، يا محيى الموتى، يا قائماً على كل نفس بما كسبت، احكم بينى و بينهم و انت خيرا الحاكمين.(3)
اى پروردگار! كه جز تو خدائى نيست در مقابل قضا و قدرت شكيبايم، اى فريادرس دادخواهان كه جز تو مرا پروردگارى و معبودى نيست بر حكم و تقديرت صابر و شكيبايم، اى فريادرس بي كسان! اى هميشه زنده بى پايان! اى زنده كننده مردگان! اى ثابت و برقرارى كه هر كسى را با كردارش مىسنجى! ميان من و اين مردم حكم كن كه تو بهترين حكم كنندگانى
اى خدائى كه مقامت بس بلند، و قدرتت عظيمف و غضبت شديد، تو كه از مخلوقات خود بى نيازى، و كبريائيت فراگير است، به آنچه بخواهى توانائىت رحمتت به بندگانت نزديك، وعدهات صادق، نعمت كامل و شامل، امتحانات زيبا، به بندگانت كه تو را بخواهند نزديك، و بر آنچه آفريدهاى محيطى، هر كه را كه از در توبه درآيد پذيرائى، آنچه را كه اراده كنى توانائى، و آنچه را كه طلب كنى مىيابى، شاكرينت را شكرگزارى، يادكنندگانت را ياد آورى، من نيازمندانه تو را خوانم و فقيرانه بسويت روى آرم، و بيمناكانه به پيشگاهت ناله مىكنم، و غمگينانه در برابرت مىگريم، و ضعيفانه از تو مدد مىجويم و خود را به تو واگذار مىكنم كه بسندهاى.
خداوندا! تو در ميان ما و اين مردم داورى كن، كه آنها درباره ما مكر و حيله كردند و دست از يارى ما برداشتند، در مورد ما عهد شكنى و خيانت كردند و ما را كه عترت پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) و فرزندان حبيب تو محمد (صلى الله عليه و آله و سلم) هستيم كشتند، پيامبرى كه تو او را به رسالت خويش برگزيدى، و امين وحى خود قرارش دادى، اى ارحم الراحمين در حوادث براى ما گشايش، و در گرفتاريها برايمان رهايى عنايت فرما.
و در نهايت مناجات خود را با اين كلمات به پايان برد:
اى پروردگار! كه جز تو خدائى نيست در مقابل قضا و قدرت شكيبايم، اى فريادرس دادخواهان كه جز تو مرا پروردگارى و معبودى نيست بر حكم و تقديرت صابر و شكيبايم، اى فريادرس بي كسان! اى هميشه زنده بى پايان! اى زنده كننده مردگان! اى ثابت و برقرارى كه هر كسى را با كردارش مىسنجى! ميان من و اين مردم حكم كن كه تو بهترين حكم كنندگانى.(4)
پي نوشت ها:
1- مصباح المتهجد و الاقبال.
2- اسرار الشهداء، ص 423.
3- رياض المصائب، ص 33.
4- پس از آن صورت بر خاك گذاشت و فرمود: بسم الله و بالله و فى سبيل الله و على مله رسول الله (لهوف). بدينسان خون حسين(عليه السلام) و ياران او به زمين ريخت و از آن خون درخت آزادى و آزادگى روييد و بر همه آشكار شد كه دشمنى با حسين (عليه السلام) و ياران او علتى جز پليدى و پستى اى كه بر نهاد كوفيان چيره گشته و آنان را دشمن نيكمردان و پاك نهادان ساخته بود چندان كه آزار جوانمردان را سرافرازى خويش مىشمردند و آنان را يك نوع سربلندى و افتخار خود مىدانستند چيز ديگرى نبود...!
منبع:
مقتل مقرم، سيد عبدالرزاق مقرم (ره)، مترجم: عبدالرحيم عقيقى بخشايشى