ذکر رجزهای شهدای کربلا در منابع تاریخی
«رجز»، به عنوان یک گونه ادبی و ساده‌ترین نوع نظم، دارای مضامین و کاربردهای مختلفی بوده است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، «رجز»، به عنوان يك گونه ادبي و ساده‌ترين نوع نظم، داراي مضامين و كاربردهاي مختلفي بوده است. رجز كه در شكل‌هاي ابتدايي خود براي راندن شتر، بيان نيكي‌ها و توصيه‌هاي اخلاقي به كار مي‌رفت، به‌تدريج جهت بيان: مفاخره، هجو، دشنام، جنگ و نزاع، فخرفروشي و آوازهاي كوتاه حماسي مورد استفاده قرار گرفت.
هدف مقاله حاضر، كشف و وصف چگونگي تطور ذكر رجزهاي شهداي كربلا به عنوان يكي از مهم‌ترين و كم‌نظيرترين رجزهاي مربوط به رويدادهاي تاريخ صدر اسلام در گونه‌هاي مختلف منابع تاريخي از قرن دوم تا قرن ششم هجري با استفاده از روش مطالعات اسنادي و تحليلي است.
يافته‌هاي اين پژوهش، نشانگر آن است كه حجم اين رجزها در يك رويكرد داستاني، به‌مرور افزايش يافته است و به همين جهت، باور به درستي صدور رجزهاي فراواني كه برخي منابع نقل كرده‌اند، با چالش‌هاي جدي روبه‌روست. ازاين‌رو، اين احتمال قوت مي‌يابد كه بخش عمده آن‌ها، زبان حال‌هايي است كه بعد از واقعه كربلا، از سوي برخي افراد به شكل رجز در آمده و به رجزهاي پيشين افزوده شده است
كليدواژه‌ها: امام حسين (ع)؛ شهداي كربلا؛ رجز؛ منابع تاريخي؛ سنجش گزاره تاريخي
نويسندگان:
رمضان محمدي: استاديار گروه تاريخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه
محمد محمدي‌فر: كارشناس ارشد تاريخ تشيع، پژوهشگر پژوهشگاه حوزه و دانشگاه و دانشجو ي دكتر ي دانشگاه معارف
فصلنامه تاريخ اسلام - دوره 18، شماره 2، مسلسل 70، تابستان 1396.
براي مشاهده مقاله اينجا را كليك كنيد.